maandag 18 juni 2007

Nieuwe foto's

Heb vandaag bij elke dag nieuwe foto's geplaatst. Dus voor iedereen die zich afvraagt hoe die tent er nou uitziet, met welke fiets ik ben geweest en hoe ik er zelf uit zie nadat ik de pass over ben gefietst; bij deze !

vrijdag 15 juni 2007

Dag 17 Terugreis


Gisteren de reis passend afgesloten in verona
Jan berben, ontmoet op dag 6, belde dat hij en zijn vrouw in verona waren aangekomen. Samen een hapje gegeten, bijzonder moment
De trein vertrok om 7 uur dus vroeg uit de veren
Vanuit Munchen reis ik eigenlijk op een kaartje voor maandag as en de fiets kan eigenlijk niet mee.
Met mijn beste duits, blauwe ogen en blonde haren zit ik inmiddels in frankfurt, waarbij ik regelmatig van mijn "platz" af moet.

Wat afsluitende woorden over de tocht. Zoals gezegd, veel tijd om over andere dingen na te denken dan de route vinden en erop te blijven Is er niet
Toch is het bijzonder om iets waar ik een half jaar absoluut geen beeld van had zo te ervaren en "gewoon" te maken
Toen ik het idee van de fietstocht tot doel had verklaard begon het orienteren en informeren
Toch was ik knap zenuwachtig voordat ik uiteindelijk op de fiets stapte en wegreed
De ervaring hield zo n beetje gelijke tred met de schooheid van de route.
Waren limburg en het Ruhrgbied toch wat unheimisch, naar mate de ervaring toenam en de zon scheen blijkt ook zo n "fietsvakantie" snel te leren
Hoewel ik nog niet thuis ben kijk ik er nu l op terug als een unieke ervaring
Vooral het fietsen geeft een uniek "beeld" van hetgeen waar je doorheen reist
Kortom, een openbaring die ik iedereen kan aanraden

Tenslotte
Het idee van de weblog heb ik van eus en marielle uit sydney afgekeken
Ik hoop dat mensen die het gelezen hebben er fietsinspiratie van gekregen hebben
Voor mij waren alle reacties, die marleen dagelijks doormailde, altijd een moment van goed gevoel
Bedankt

donderdag 14 juni 2007

Dag 16, Verona




Eindstatistieken
Aantal km gefietst 1575
Maximum snelheid 62
Mimimum snelheid 7
Rustdagen 1 1/2

De weg naar Verona was me wel bekend.
Toch nog een mooi tochtje van gemaakt en in de buurt van het station een hotel opgesnort.
Toen Verona in en de juiste plek opgezocht om te wachten.
Vond de arena wel op zijn plaats want Bram zou tussen half een en half twee uitslag krijgen van zijn eindexamen havo.
Net na enen belde hij, geslaagd !!!
Eerlijk gezegd had ik deze optie "geparkeerd", te mooi om waar te zijn. Merel was gezakt, maar kan nog een her doen en hoeft dan volgend jaar maar 3 vakken
Heb de hele middag met een grote grijns rondgelopen....

Morgenvroeg vertrekt de trein om 7 uur, ben benieuwd of ik in Munchen mijn kaartje omgeruild krijg..

Trotse vader...mm

woensdag 13 juni 2007

Dag 15, rustdag

<
Ja ik weet het,in de tour de france rusten ze halverwege, ik op het eind.
Had nog graag het Lago d Idreo bezocht maar dan wordt de terugtocht naar Verona toch teveel van het goede.
Een camping met een gigantisch zwembad opgezocht, La Quercia voor de echte kenners (ha ha) en bijna de hele dag aan en in het zwembad gelegen..
Eind van de middag naar Pesschiera gefietst.
We hebben daar 11 jaar geleden op camping Bella Italia gezeten.
Altijd leuk om te kijken wat er verandert is.
Nou dat stemt treurig: aantal tenten cq caravans is bijna verdubbeld op dezelfde hoeveelheid meters.
Het stemt toch wel droevig, een nieuwe generatie met kids in de leeftijd van die van ons 11 jaar geleden, hutje bij mutje en ik vind het toch wel bijzonder zó'n jonge vader met een enorme tatoo, die zijn zoontje in het zwembad er af probeert te poetsen
What a world...

Morgen naar Verona

Groeten hans

dinsdag 12 juni 2007

Dag 14, Verona Lazise





Na een nachtje "bijslapen" vroeg op de fiets.
Langs het Gardameer richting Verona.
Zonder al te veel toeristen is het een prachtig gezicht dat Gardameer met al zijn prachtige stadjes.
Wat me gisteren opviel was dat het water voordat het het Gardameer instroomt eerst door enorme waterzuiveringsinstallaties gaat en zie, de toerist wil helder water en hij krijgt het..
Op het eind van het Garda de route gevolgd richting Verona.
Op een bepaald moment stond ik aan de rand van een gapende afgrond, het viaduct werd gerenoveerd.
Geen nood. Twee wegwerkers werden erbij gehaald en op last van de baas werd ik "omgeleid", toch mooi.
Eenmaal in Verona moest ik de terugreis naar Nederland wijzigen, wat ook weer een bijzondere belevenis is aangezien niemand engels of duits spreekt.
Maar goed, een officieel uitziende senora verzekerde mij dat ik met het gewijzigde ticket tot Munchen kon komen en dat de Duitsers verplicht zijn om mee te werken, we zullen zien.
Vervolgens met een fraaie boog naar het Gardameer waar ik het in elk geval voor diverse familieleden fameuze plaatsje Lazise weer heb bezocht als standplaats.
Laatste keer 10 jaar geleden, keren daarvoor ca 30 plus.
Ben er wat betreft tentinhoud niet op vooruit gegaan...

Hans

Met weer 120 km op de teller, het lijkt wel sport!

maandag 11 juni 2007

Dag 13, Torbole



Vanacht echt Italiaans onweer, dan voel je je toch wel erg kwetsbaar in zo'n tentje.
Maar volgens het "vaste systeem" om half acht de tent uit.
Koffie gedronken bij duitse buren en via de via vino richting Garda.
Tussenstop in Trento.
Met de fiets ben je toch beperkt, je moet hem en vooral alle tassen bij je houden.
Veel "sit seeing" zit er dan ook niet in.
Op de grens van Trento begint ook het echte Italie.
De boomgaarden, waar ik inmiddels verstand van heb, worden plotseling anders.
De Tirolers snoeien de bomen tot zo.n twee meter, de Italianen laten het maar groeien
De Tirolers maaien het gras en je ziet geen appeltje op de grond.
De Italianen spuiten het gras gewoon dood, schudden aan de bomen en laten de appels liggen..
Maar goed,laat ik niet te negatief zijn, er zijn tenslotte maar weinig buitenlanders met bv een 2e huis in Oostenrijk.
Na een uiteindelijk forse tocht werd ik met donderend applaus bij Torbolle aan het Gardameer binnengehaald..
Het regent pijpenstelen en voor de broodnodige slaap maar ingecheckt bij een aardige Italiaanse oma "mit zimmer"...

Hans

zondag 10 juni 2007

Dag 12, Lago di Caldaro




Het kamperen voegt een nieuwe dimensie toe aan deze vrijwillige overlevingstocht.
Wat ik niet wist was dat de Italiaanse Oostenrijkers een dermate goed contact hebben met de "grote baas van boven" dat s avonds de kraan wordt opengezet terwijl overdag de zon keurig schijnt.
Het resultaat was een nacht die mij deed denken aan de tijden van weleer toen we nog in militaire tentjes kampeerden en heuse grachten rondom de tent groeven.
Dat laatste was ik vergeten het resultaat was overeenkomstig, drijfnat..
Nadat de hoogtezon weer was aangezet brandde ik om half acht uit de tent dus, aan de bak.
Ook de italiaanse oostenrijkers hebben, net als de duitsers fruitbomen.
De hele dag door appel, peren en pruimgaarden gereden.
Het was zondag wat inhoud dat de mensen hier massaal op de motor of mountainbike springen.
Na de twee alpenpassen merk ik dat ik bergconditie begin te krijgen, hoewel het een tamelijk makkelijke route was.
Eindstation voor vandaag het koude meer of te we'll lago di caldaro
Dat de benen het na 12 dagen bijzonder gebruik gaan merken viel me op toen ik uitrustend op het strand in slaap viel.

Morgen op naar het Gardameer met inmiddels al 1250 kilometertjes op de teller ( zonder te tanken en zonder lekke band)

Hans

zaterdag 9 juni 2007

Dag 11 Prad-Italie




Vandaag, volgens de routemaker, 1 van de 2 zwaarste routes, maar ook een van de mooiste
Die andere had ik gisteren al.
Na het hele ochtentafreel te hebben afgerond (wassen, tent opbreken, ontbijten) ben ik elke keer 1 1/2 uur verder.
Maar goed de plicht roept en ik start de fiets en rijd door de schitterende dorpjes (vooral als het bergaf is)
Vanuit Landek begint de aanloop naar de Bregenzpass.
Dat houd veel vals vlak in en gewoon doortrappen.
Na de grensovergang met Zwitserland begint de ruim 7 km klim, elk bocht heeft een nummer (van 11 naar 1), dus dat motiveert
Ik heb mijn petje op en helm af wat veel zweet scheelt.
Bij no 5 besluit ik om te kijken of het zonder af te stappen lukt.
Uiteindelijk ga ik juichend over de finish, maar ook hier hebben de oostenrijkers nog een verassing...
Na de afdaling hebben ze nog een 7 km vals vlak.
Uiteindelijk toch nog een kadootje, bijna 20 km downhill met soms wel 20 procent daling.
Samen met een jonge oostenrijkse mountainbiker racen we naar beneden.
Sta eerst nog even stil bij het Lago di resa...
Inmiddels ben ik in Italie en inderdaad het was een van de zwaarste en moeilijkste tochten ( 85 km)
Na een telefoontje van Reinoud begin ik aan de pizza...

Ciao

vrijdag 8 juni 2007

Dag 10 Zuid Tirol





Genoten van hotel, bad en ontbijt
Fiets "opgetuigd" en op naar de ahrlbergpasse
Van 700 naar 1793 meter
Volgen mijn route 1 vd 2 zwaarste routes
Heb de hartmeter maar omgedaan
Al slalommend omhoog, de eerste 2 km met 10 procent. Daarna een kilometer of 8 met slechts 5 procent
Het Is prachtig weer en er komt net zoveel water van de bergen als van mij
Uiteindelijk, met het verstand op nul, kom ik boven
Daarna gaat het lang en hard naar beneden en af en toe een klimmetje om het niet af te leren.
In een bocht zie ik te laat zo n klim en maak een schakelfout waardoor de ketting vast slaat.
Met geen mogelijkheid krijg ik hem los, en het eerste beste dorp is verder weg dan ik hoop.
Met uiterste concentratie en zwarte handen lukt het me de schijnbaar total-loss situatie op te lossen en de fiets loopt weer als een zonnetje.
De laatste camping voor de al even fijne reschepass zit op 60 km
Ik besluit er maar een punt achter te zetten en denk aan Roberts wijze woorden, mensen zijn niet gemaakt om te fietsen..
Voor de rest is oostenrijk ook buiten het ski seizoen prachtig. Dat weten meer mensen
De camping staat vol hollanders.

Hans aus tirol

donderdag 7 juni 2007

Dag 9 Arlbergpas




Vandaag vanaf de camping aan de bodensee richting alpen
Gisterenavond een fikse onweersbui en dan is zo n klein tentje extra klein, maar waterdicht

Ik volg de route van hans reitsma, zoals velen
Het zijn drie boekjes met daarin routes richting rome
Het is opgedeeld in routes van ca 80 km
Per route heb je een kaart met beschrijving wat heel gedetaileerd is, wijzigingen heb ik van zijn website gehaald
Dus eerste rechts, bij de brug links. Onder tunneltje door etc.
Om het te volgen moet je de kaart, de kilometerteller en de echte weg in de gaten houden
Het lijkt erg veel op het pijltje/bolletje systeem wat je bij autorally,s veel ziet, dus dat ken ik wel.
Meestal doe ik dat samen met bram die dan kaart leest, dus nu alles alleen.
Volgende keer mee bram !

Maar goed. Al zwabberend van duitsland naar zwitserland en oostenrijk uiteindelijk de alpen in.
Ik heb "goede benen" vandaag en dat houdt in dat ik er flink de snelheid in heb.
Uiteindelijk sta ik om 1700 voor de ahlbergpasse
Ik kijk omhoog en zie een enorme berg voor me liggen. In de sneeuw en in de wolken.
Inmiddels zit ik op 1400 meter hoogte, voor campings is het te koud
Besluit geen risico te nemen en "het toetje" tot morgenvroeg te bewaren.
Voor 45 euro heb ik een geweldig kamer en voor het eerst sinds 9 dagen lig ik in bad, dat is pas echt genieten..
Als ik op de kilometerteller kijk heb ik precies 100 km gereden, en dan begint het te onweren.
Je moet op het juiste moment stoppen zullen we maar zeggen...

Gruss got !

Hams

woensdag 6 juni 2007

Dag 8, Bregenz




Van de route die ik fiets is Bregenz het eind van deel 1.
Het ligt aan de Bodensee dus alle reden om het vandaag niet te gek te maken, zeker als ik naar de alpen kijk die me tegemoet lachen.
Vandaag zo n 80 km gereden en dat voelt, als het vlak is, als een rustdag.
Vanuit de Immensee nog zo n 40 km Swartswald en vervolgens tot de Bodensee door de boomgaard van duitsland gereden.
Appels, peren, kersen en onverstaanbare duitsers.
Morgen oostenrijk in, met bijna 1000 km op de teller gaat het feestje of morgenavond beginnen of ik sla het kampement op voor de alpenpas.

dinsdag 5 juni 2007

Dag 7, Immensee




Eerst de cijfers
Op weg: 7 dagen
Aantal kilometers gefietst: 850
Maximum snelheid: 62
Minimum snelheid: 7

Na de overwinning zonder beker van gisteren om 8.00 uur weggereden.
Geen eten op de camping en uiteindeijk 3 dorpjes verder een bakker.
Het zwarte woud ontvolkt dat is duidelijk
Voor een fietser is duitsland ideaal, veel fietspaden, niet te stijl en niet te druk
Vandaag 100 km tot de camping aan de Immensee, een prachtig meer in Bayern.
Wat gebeurd er eindelijk als je zolang fietst ? Eerlijk gezegd denk ik meer na over het/mijn leven als ik voor de caravan zit.
Als je zo aan het fietsen bent heb je je aandacht nodig voor de route, kun je nog een beetje van de omgeving genieten en kost het vooral veel energie als je altijd "op kop" moet rijden.
Maar goed het is wel goed om "je harde schijf leeg te maken " zoals een collega fietser zei.

Tenslotte: de pijn in mijn kont is zonder biefstuk over.
En voor de drie mooiste vrouwen van Australie, klimmen is heel zwaar. Italie is bijna net zo mooi als Australie en dikke kus.

Groetjes, morgen op naar de Bodensee...

Hans

maandag 4 juni 2007

Dag 6, Karlruhe Melchengen




Een van de bijzondere kanten van een fietsvakantie is dat je snel praat met " lotgenoten"
Gisteravond kwamen twee nederlandse soortgenoten de camping opgefietst, de klik is snel gemaakt. Samen een paar biertjes gedronken, gegeten en bijzondere gesprekken.
Mensen die een dergelijke uitdaging aangaan hebben vaak een verhaal, dat is mooi
Vervolgens vanmorgen samen "op gefietst" en ieder gaat zijns weegs, bijzonder.
Voor mij gaat het"langs het spoor" richting Pfortzheim en sta ik aan de rand van het Zwartzwald, in de middag "duik" ik een gigantisch natuurpark in.
Ik ben gewaarschuwd,als je de weg kwijtraakt heb je echt een probleem.
Maar op de een of andere manier is dit mijn plek, jammer dat ik alleen ben omdat je het niet kunt delen maar soms is zo'n plek zo bijzonder dat het puur genieten is.
Eind van de middag kom ik uiteindelijk in Tubingen aan.
Als ik de weg vraag aan een paar fietsers blijken het Nederlanders te zijn.
We drinken een kop koffie en fietsen samen verder.
Al pratend blijkt dat de wereld weer heel klein is.
Jan verteld dat hij als vrijwilliger luisterboeken inspreekt en vorige week een Lecticus luisterspeler heeft met een boek daarop.
Vervolgens rijden we drie keer verkeerd als ik hem mijn relatie met Lecticus uitleg (ik adviseer Dedicon luisterboeken bij de introductie van luisterboeken voor de commerciele markt)
Jan en zijn vrouw hebben een pension gereserveerd, ik moet nog een paar dorpen.
Als ik denk dat ik er ben moet ik nog de Schwabische Alb op.
Het is zes uur en ik heb er al 120 km opzitten.
Dan het zwaarste stuk tot Oostenrijk. Zes kilometer klimmen. Ik denk aan de wijze woorden van Rene Hendrickx, blijf rustig..
Uiteindelijk kom ik boven en een voetbalkreet vervult het Duitse landschap.
Dan de camping, die ligt zes kilometer verder..
Ik heb nog nooit zo gevloekt in mijn eentje...

Fietsen, alles erop en eraan

Hans

zondag 3 juni 2007

Dag 5


Zondags zitten alle Duitsers of op de autobahn, of am fahrad of in de volkstuin.
Dat laatste op onvoorstelbare schaal.
Zag gisteren zelfs een nieuwbouw volkstuinwijk (mooi woord trouwens)
Grootste probleem was het zoeken van de route en de pijn in mijn achterste.
Vooral in grote steden valt het niet mee de route aan te houden of weer aansluiting te krijgen.
Na Heidelberg door een paar enorme bossen gefietst, en dan maar hopen dat je geen wild zwijn tegenkomt.
Uiteindelijk in Bruchtal een mooi slot cq paleis gezien en rond vier uur een camping gevonden bij de snelweg Karlsruhe.
Rustig zon dagje met uiteindelijk 105 km op de teller.
O ja slapen in mijn tent van. 1 kg lukt bovenwel.

Groet hans

zaterdag 2 juni 2007

Dag 4


Allereerst bedankt voor al jullie reacties, het is duidelijk er is geen weg terug.
Ik kan vanaf mijn blackberry telefoon niet reageren op de mailtjes, wat soms wel beter is.

Ok, vanmorgen om 8.45 vertrokken langs de Rijn.
Mooie stadjes met veel chinezen en amerikanen
Het weer zag er veelbelovend uit, voor het eerst zonder regenjack.
Na 45 km Rijn bij Ingelheim het achterland in.
Veel akkers, en inderdaad veel bieten.
Toen met pont de Rijn over en lange stukken door een paar mooie bossen, veel bieten en troosteloze plaatsjes.
Uiteindelijk na 150 km een camping gevonden.
Wat bracht de dag.? Vriendelijke Duitsers. Vraag je de weg dan schrikken ze niet zoals in Nederland.
Maar liefst 4 keer fietsten ze met me mee om de weg te wijzen. De laatste wegwijzer was een prof. Geschiedenis die 50 km als gids naast me bleef fietsen.!

Gute luft....

Hans

vrijdag 1 juni 2007

Dag 3


Bijzonder hoe ver je in een dag kunt komen op de fiets.
Vanuit Euskirchen door de akkers met in de verte de autobanen en fabrieken van het Ruhrgebied.
Plotseling duik ik een wald in wat na een uurtje fietsen een echt bos blijkt te zijn.
Om elf uur toch een restaurant met koffie, heb geen kleingeld, laat maar zitten zegt de waard, viel gluck und gute reise !
Na een kilometers lange afdaling, berg op was minder "mit gepack ", kom ik in Remagen
Vanaf hier langs de rijn.
De komende 100 km alleen maar water, naast me en op me...
Vlak en regen, als echte hollander ligt me dat wel.
Het wordt een echt reisje langs de rijn, veel lege terrassen en lege boten, maar wel mooi.
Uiteindelijk stop ik maar om half zes, 160 km gefietst.
Morgen hopelijk mooi weer..!